Życie Pana

     Życie Pana
Panie Ty wszystkiego na ziemi doświadczyłeś,
Podobnie do innych swoje życie przeżyłeś.
Narodziłeś się w stajence ubogo,
Gdzie biednie i zimno srogo.
W dzieciństwie heblowałeś,
Rodzicom swym pomagałeś.
Ty poznałeś także co to sierotą być,
Jak to jest w ubóstwie żyć.
Powiedziałeś: " Ja przyszedłem do was nie posiadając niczego"
Nie ma od Ciebie wzoru lepszego.
Nauczałeś ludzi - gdy dorosłeś,
Ciężki krzyż za nas niosłeś.
Z łagodnością świat przemierzałeś,
Bożych Praw nauczałeś.
Kiedy o śmierci Łazarza się dowiedziałeś,
Wzruszyłeś się i zapłakałeś.
Obdarzyłeś Go obficie,
Darując mu drugie życie.
Mari Magdalenie podarowałeś przebaczenie,
Weronice dałeś natchnienie,
By napojem dla Ciebie był od niej podarunek,
Za to na chuście dostała Twój wizerunek.
Łagodny nasz Baranku,
Byłeś chodzącą miłością od zmierzchu do poranku.
Ale doznałeś też uczucia złego,
Gdy dostrzegłeś handlarzy w Domu Ojca Swego.
I słusznie się Twoje serce wzburzyło,
Bo to coś strasznego było.
Nauczyłeś nas Mistrzu, by nie odrzucać krzyża,
Powiedziałeś, że Ojciec Twój, wywyższonych poniża.
Wywyższy zaś tych poniżonych,
Obdaruje Bogobojnych i uciśnionych.
Panie Ty byłeś naszym wzorem,
Świata szarego najjaśniejszym kolorem.
Wziąłeś krzyż na Swe Boskie ramiona,
Zostawiając na Swym ciele naszych grzechów znamiona.
Jakże dziękować Ci mamy nasz Panie,
Za Twe życie, nauki i kochanie?
Za to,że nam przebaczałeś,
Że za nas tak cierpiałeś.
"Jeśli kto chce iść za Mną niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje”
Panie Twoje słowo we mnie króluje.
A kiedy do krzyża Cię przybili,
Za Twe szaty kości rzucili-
Ty ich Panie nie potępiłeś,
Ale za nich Ojca prosiłeś.
Że nie wiedzą co czynią i żeby im przebaczył,
Żeby ich nie potępiał a wybaczenie dać raczył.
Całe Twe życie dla nas wzorem usłane,
Wszystkie Twe słowa w Piśmie zapisane.
Zostawiłeś poradę na każde potknięcie,
Wystarczy Pisma do ręki wzięcie.
Nie będę przykładów tu podawać,
Bo Jezus powiedział jak żyć, przebaczać i wstawać.