Lubię te moje skromne pisanie,Te moje życia na kartkę przelanie.
Te kartki są jak przyjaciel co wysłucha,
A potem taka ulga dla ducha.
Bo przecież wszystko się "powiedziało"
To co głęboko w sercu siedziało.
Bo ludzie i przyjaciele opuszczają,
A moje kartki mnie nie zdradzają.
Im powierzam swoje tajemnice
Bo między kartką i człowiekiem widzę różnice.
A to co na sercu zalega,
W myślach rymami do mnie przybiega.
Przelewam w wiersz ... miłość, żale i złości,
Dziękuję Boże za dar, co sprawia mi tyle radości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Z przyjemnością zapoznam się z Twoją opinią na każdy temat, choć nie obiecuję Ci, że z nią się zgodzę :) Pozdrawiam