U fryzjera

          U fryzjera
Ktoś mi kiedyś piękną historię opowiedział,
O tym jak klient u fryzjera siedział.
Więc historia nie jest autorstwa mojego,
Ale opisać ją w wierszu to chyba nic złego.
Klient zaczyna mówić o Bogu, że taka piękna z nim droga,
A fryzjer na to, że nie wierzy w Boga.
I uważa, że to nie jest nic złego,
Zaczyna podawać powody dlaczego.
Mówi, że jest przecież dobry dla rodziny,
A do ludzi nie robi nigdy krzywej miny,
Jednak nie chce wykarmić Go Bóg i ta ziemia,
Brak klientów - dochodu nie ma.
Kolejne pasmo włosów na podłogę spada,
A klient mu tak odpowiada:
Ja rozumiem Pana niedolę,
Ale czy Pańscy klienci mają wolną wolę?
Mogą wybrać - przyjść do Pana czy nie ?
Niech Pan dobrze zrozumie mnie.
Jest Pan człowiekiem rozumnym mam nadzieję,
Czy to,że nie przyjdą jest świadectwem,że Pan nie istnieje?
Fryzjer zdumiony odpowiada na pytania,
Coraz mu głębsze dane prawdy do poznania.
Fryzura skończona, klient w lusterku się przegląda
i mówi : Widzi Pan, bo tak to wygląda,
że Bóg istnieje tak jak i Pan mój kolego,
problem w tym,że ludzie nie przychodzą do niego!