Twój subiektywizm czytelnika a moja wiara zwykłego człowieka

O mój Jezu doskonały,
Odnalazłam w Tobie sens cały.
Pociechą mi jesteś i nadludzką siłą,
Przy tym spotkaniu z watahą niemiłą.
Przepowiedziałeś już dawno temu,
Że kto się odda sercu Twemu,
Będzie wyszydzony i obmawiany przez ludzi,
już tak jest - lecz to mego lęku nie budzi.
Nie krzywdzę nikogo, nie szydzę , nie krytykuje,
Nie mam wpływu na to kto mnie opluje.
Zaufałam Tobie, bo Tobie Jedynemu warto,
Bądź mi ochroną i tarczą.
Upadam jak wszyscy i się podnoszę,
Wciąż Ciebie Jedynego o wsparcie proszę.
I dajesz dowody, że jesteś obok stale,
Że warto Ci ufać wytrwale.
Nie pragnę bogactwa , nie pragnę pieniędzy,
Z Twoją siłą mogę żyć w nędzy.
Jedynie pragnę Mój Boże Miłościwy,
Oddal ode mnie tego - kto jest złośliwy.
Będę z daleka modlić się za Niego,
ale nie chcę z nim mieć nic wspólnego.
By swoim chłodem - mojego serca nie ostudził,
By mi mojego serca swoim nie zbrudził.
By mi nikt nie kazał się od Ciebie odłączyć,
Na inny się kanał przełączyć.
Bo jest mi dobrze tak w sercu z Tobą
i z tym byciem dobrą osobą.
Z tym poczuciem humoru i radością,
ale też na grzech z ostrożnością.
Dobrze mi z tym poczuciem kochania ludzi,
że miłość w sercu a złość go nie brudzi.
Że pokazałeś mi tylu ludzi -wspaniałych i kochających
Wcale nie szalonych , choć często się modlących.
Że ta miłość i dobro, wciąż do mnie powraca,
Że każda kula lecąca we mnie w chleb się obraca.
Pokazałeś mi ,że można Cię wielbić z uśmiechem na twarzy,
Że ten co Cię wielbi innych miłością i szacunkiem darzy.
Że nie jesteś chorobą i urojeniem,
Że miłość do Ciebie nie wiąże się z leczeniem.
Bo choroba to choroba, a wiara to wiara,
Wiara jak tysiące lat stara.
Gdyby wiara w Ciebie szaleństwem była,
Co by Ewangelia cała znaczyła?
Czy lektury w szkole sens by miały,
Gdzie wieszcze na Bogu opierali sens cały?
Czy wygrywali by wojny i bitwy , przepędzając czary,
Ze sztandarem Boga i wiary ?
Bóg jest na ustach ludzi od tysięcy lat,
Wielu ludzi przemierza z Nim ten świat.
Dołączyłam do tej zdrowej, wierzącej rodziny,
Jeśli masz ochotę przyjdź w odwiedziny.
Wejdź do mojego życia i poznaj je,
Tylko o jedno proszę Cię.
Skoro już coś Cię do mnie sprowadza,
To Emila jedno Ci doradza.
Zdejmij buty jak masz wchodzić,
Nie wchodź tu - jeśli chcesz szkodzić.
Bo to moje życie i dbam o spokój ,
To życie to mój własny pokój.
Dlatego proszę o szacunek,
Szacunek to najpiękniejszy międzyludzki podarunek.
Jeśli mój pokój Ci się nie spodoba - wyjdź sobie,
Nikt nie nakazał tu siedzieć Tobie.
Nie przywiązuję Cię do siebie,
Bo żyć będę też i bez Ciebie.
Miej na uwadze, że nie masz pojęcia o jednej rzeczy
I nikt na ziemi tego nie potwierdzi i nie zaprzeczy.
Nie możesz mnie pouczać jak żyć,
Jak się modlić, czego wystrzegać , co kryć.
Nie bądź złośliwy a Ty nie bądź złośliwą,
Skąd wiesz, że droga którą idziesz Ty, jest tą właściwą?
Kto Ci powiedział, że warto Cię naśladować?
Że nie ma w Tobie nic co trzeba natychmiast przewartościować!...
Tego kto tu na ziemi szedł dobrą drogą dowiemy się w Niebie,
Tymczasem żyj nie dla mnie a dla siebie.
Dla Boga żyj i swoich dzieci,
Bo wkrótce się rozliczyć trzeba - czas szybko leci.
Uważaj,żebyś zbyt pochopnie nie osądzał drugiego,
Bo wszyscy mamy Boga sprawiedliwego.
Który odmierzy miarą taką samą, jaką Ty odmierzasz,
Który widzi dokładnie jak ten świat przemierzasz.
Który prosił " Nie sądź a nie będziesz sądzony"
Boże Mój jak Twoje Słowo jest zapomniane, a Ty niedoceniony.
Obyś swoją własną miarą nie był osądzony.
Obyś nie był Bożą Ręką potępiony.
Ale na ten Sąd prędzej czy później dla każdego przyjdzie czas,
Tymczasem żyjmy , bo żyjemy tu na Ziemi tylko raz ....
Tylko raz masz szansę pokazać tu swoje wartości,
Nie przeżyć życia zanurzając się w  złości.
Bądź tym co innych wspiera, niech Ci szczerze mówią: " Przyjacielu"
Krytyków i fałszywych jest już i tak zbyt wielu.
Żyj bo jedno tu życie tylko masz
I tylko z własnego życia relację zdasz!