Niebo pogodne serce rozradowało.
Lekki podmuch wiatru zabrał wszystko co smutne,
O życiu i śmierci myśli okrutne.
O czasie nieubłaganie płynącym ,
O sercu z dnia na dzień umierającym.
Wstał nowy dzień , który mi tłumaczy,
Jak wiele każdy oddech znaczy.
Dzień , który szansę znów mi daje,
By dziękować, przepraszać i prosić na różne rodzaje.
By zbliżać się do Ciebie póki mam na to czas,
Póki jestem zdrowa i czuję się w sam raz.
Bo niby każdy dzień to chwila i tak szybko mija,
Ale przecież na Boskim zegarze czas wybija.
Więc póki tu jestem zrobię co w mojej mocy,
By zrobić coś dobrego , nie odmówić komuś pomocy.
By ktoś uśmiechnął się dzięki mnie,
By Panie jeszcze bardziej kochać Cię.
Byś nie żałował,że dałeś mi życie,
Bym je przeżyła o jeden dzień więcej należycie.
By moje wady zaletami były przysłonione,
By te "talenty" nie były roztrwonione.
I gdy już będę do Ciebie powołana,
Chcę być w dobre uczynki ubrana.
Nie pierścienie i bransolety,
Bo tego nie policzysz niestety.
Piękny ten dzień co mi jeszcze szansę daje,
By ozdobić się w zalety na różne rodzaje.
Więc dziękuję Ci za każdy oddech i dzień,
A czego nie dostrzegam to Ty we mnie zmień.
Nie obchodzi mnie co myślą i mówią inni,
Bo nie mojego a swoich serc będą winni lub nie winni.
Ze swoich serc będą rozliczeni
Potępieni lub zbawieni.
Nie przestanę wierzyć głęboko,
W tę największą miłość co jest wysoko.
To Ona ociera mi łzy kiedy płaczę,
Dzięki niej największemu wrogowi wybaczę.
Dzięki niej mam siłę by wstać, gdy dopadło załamanie,
Dzięki niej - bo to Boskie kochanie !!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Z przyjemnością zapoznam się z Twoją opinią na każdy temat, choć nie obiecuję Ci, że z nią się zgodzę :) Pozdrawiam