Pomocą być

Świat nas ciągle uczy dbać o siebie,
Odwracać się gdy ktoś jest w potrzebie.
Zamykać oczy na przemoc i cierpienie,
Odwracać głowę gdzie ludzkie pragnienie.
Obojętnością nakarmić bliźniego,
A pasywnością dać popić dla niego.
A ten kto odważy się złamać schematy,
Wcale nie jest przez to bogaty.
Nie pomoże już choćby mu kazano,
Bo za pomoc mu nie podziękowano.
I tak koło się ciągle obraca,
Jeden cierpi - drugi się odwraca.
Bo nie warto, bo sam winien sobie
Bo nie dziękuję nawet jak coś dla niego robię.
Lecz piękniej jest być altruistą
Niż czekającym zaszczytów egoistą.
Najważniejsze by obok łzy nie spadały,
Nie ważne oklaski, zaszczyty i chwały.
Pomogę jeśli tylko będę umiała
I tylko ta myśl zawsze mi radość sprawiała.
Uśmiech czyjś na twarzy,
Serce co sympatią darzy.
Uścisk dłoni i oczy spełnione
Które już nie są załzawione.
Miłe jest móc być wsparciem,
Cichym łez otarciem.
Nie wiem jakie jest moje przeznaczenie,
Ale w malutkiej pomocy odnajduję spełnienie.
Tak mnie to cieszy, że brak mi określenia,
Czuję miłość co w sercu się zakorzenia.
Miłość do świata i do ludzi,
Takie uczucia Bóg we mnie budzi.
I choć sama czasem muszę o pomoc prosić,
Staram się raczej wszystko dzielnie znosić.
Bo największe czuję serca uradowanie
Pomagać innym - jeśli tylko jestem w stanie.