Tak bywa...

Zmęczyło mnie życie, życie mnie zmęczyło.
Gdzie jest to wszystko co kiedyś było?
Szczęśliwe poranki, gdy żyć się chciało...
Gdy każdy dzień z uśmiechem się witało?
Dziś lat 30 a ja umieram w środku powoli,
Z każdym dniem bardziej to serce boli.
Dręczy tęsknota, która nie ustanie,
Bo nie zobaczę Cię tu już kochanie.
Zastygam cała a świat wiruje.
Każdy dziś tylko soba się przejmuje.
Nie ma już bezinteresownych uczuć prawdziwych,
Dziś możesz usłyszeć tylko wiele słów złośliwych.
Stoję po środku tego zgiełku - sama całkowicie.
Upadam na kolana - zmęczyło mnie życie.
Spoglądam w te jedyne oczy, które mi tu zostały,
Te oczy córki zawsze siłę dawały.
Zbieram w sobie siłę i mimo bólu wstaję,
Z tym rozdartym sercem uśmiech innym daję.
Uśmiecham się by innym lżej się żyło,
By chociaż im łatwiej problemy się znosiło.
A sama płaczę tam w środku, płaczę ogromnie
I nikt z pocieszeniem nie przyjdzie do mnie.
Zbieram wszystkie myśli, próbuję od nowa.
Trzeba wbić gwóźdź , posprzątać i z Wiki rozmowa.
Kupić jej książki i opał na zimę,
Opłacić samochód - znów mam kiepską minę.
Lecz twardo stoję - muszę sobie poradzić,
Choć nie ma nikogo kto może coś doradzić.
I znów przystaję na moment - przez okno wyglądam.
Na ten rozpędzony świat spoglądam.
Boli mnie serce - coś się we mnie wypaliło,
Boli młode serce co kiedyś radośnie biło.
Jak robot robię wszystko co potrzeba,
Lecz moja radość poszła z Mariuniem do Nieba.
Z zasypianiem mam problemy, a jeść nie mam siły,
Wygasły moje oczy , które życiem kiedyś biły.
Mój Panie Boże w sercu błagam Cię skrycie,
Błagam pomóz - bo zmęczyło mnie życie!