mimo to wciąż cierpię w cholerę.
Co dziennie nowe przykrości, kłody i przeszkody...
choć wciąż wypatruję tej Boskiej nagrody.
Ciągle się modlę za każdego wroga,
ciągle mi kogoś tam szkoda,
ciągle bym komuś pomagać chciała,
ciągle bym się do ludzi uśmiechała.
Tak wiele bym chciała dać z siebie światu,
pomóc każdej siostrze, każdemu bratu.
Lecz im więcej cudzych łez moja dłoń osusza,
tym bardziej moja własna wykrusza się dusza.
Czasem samotność puka do drzwi,
czasem mam wrażenie ,że to wszystko mi się śni.
Tak ogromny ból mnie czasem dotyka,
który ściska mnie za gardło i zatyka.
I nie życzę nikomu tego doświadczenia,
co jednych na lepsze innych na gorsze zmienia.
Jedni znając ból samotności,
nie chcą sprawić innym przykrości.
Lecz są i tacy- co tu kryć,
dla których uczucia innych nie znaczą nic.
Ja w dobro i miłość od zawsze wierzę,
dlatego do pierwszej grupy należę.
I choć sama połykam swoje własne łzy,
uwierz mi,że ten świat nie jest zły.
Bo póki serce tłoczy krew mój kolego,
można podnieść się ze wszystkiego.
Otrzyj krew z kolan i otrzep pył,
wstań i proś Boga by przy Tobie był.
Idź dalej i ufaj mu,
nie lękaj się i nie daj się złu.
Zaciśnij pięść i oczy zmruż,
pamiętaj - jest z Tobą zawsze Twój Anioł Stróż.
Czekają Cię różne chwile- niektóre zwalą z nóg,
dlatego zawsze tarczą niech Ci będzie Bóg !!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Z przyjemnością zapoznam się z Twoją opinią na każdy temat, choć nie obiecuję Ci, że z nią się zgodzę :) Pozdrawiam