Kołowrotek

Kilka dni już mnie tu nie było,
Coś się przez ten czas zmieniło - coś wydarzyło.
Przyszła praca i wszystko się kręci powoli,
Uśmiech się pojawił i serce nie boli.
Mniej ma człowiek czasu na rozmyślanie,
Aby tylko wstać, zjeść śniadanie...
do pracy wyruszyć i cało wrócić,
po drodze jakieś jedzenie kupić.
I tak dzień za dniem czas jakoś leci,
Jutro znów praca, zgiełk i dzieci.
A dzieci te z pracy już mnie znają,
Zawsze wesoło przybiegają.
Tulą się do mnie, piątki przybijają...
Oj ile radości te dzieci dają.
I pokochałam ten kołowrotek,
Nie oddałabym go za milion stokrotek.
Na tym zakończę to pisanie,
bo czas już niestety uderzyć w spanie.
Jutro znów mój kołowrotek na nowo ruszy,
jakaż to radość dla serca i duszy.